mgr Izabela Podsiadło – Pedagog szkolny
Poniedziałek 12:00-14:00
Wtorek 11:00-13:00
Środa 8:00-11:00
Czwartek 11:00-13:00
Piątek 8:00-10:00
mgr Izabela Podsiadło – Pedagog specjalny
Wtorek 8:00-11:00
Środa 11:00-13:00
Czwartek 8:00-13:00
Piątek 10:00-13:00
miło nam poinformować, że firma EZRA UKSW Sp. z o.o. w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia uruchomiła w Radomiu Ośrodek Środowiskowej Opieki Psychologicznej i Psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży, w którym będziemy pracować zgodnie ze środowiskowym modelem opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej.
Naszą misją jest wspieranie procesu zdrowienia dzieci oraz pomoc w rozwijaniu ich potencjału. Zawsze odbywa się to w oparciu o pracę z rodziną i jej siecią wsparcia społecznego, dlatego też naszą ofertę pomocy psychologicznej i psychoterapeutycznej kierujemy do dzieci i młodzieży zmagającymi się z zaburzeniami psychicznymi i trudnościami emocjonalnymi jak i do ich rodzin i środowiska, w którym żyją: szkoły, przedszkola, innych instytucji, których przedstawiciele uczestniczą w życiu rodziny.
Pacjenci mogą zgłaszać się do nas bez skierowania lekarskiego.
Ośrodek znajduje się przy pl. Stare Miasto 1
Czynny jest w godzinach:
poniedziałek 10-18
wtorek 11-20
środa 8-16
czwartek 11-20
piątek 8-16
W obecnej sytuacji epidemiologicznej zapraszamy do kontaktu telefonicznego pod numerem 884 377 700 (rejestracja). W sprawach związanych z kontaktem ze Szkołami, porozumieniami oraz dodatkowymi pytaniami, proszę o kontakt pod numerem 576 277 700 (koordynator placówki) od poniedziałku do piątku w godzinach 8-20. Zależy nam, żeby z naszą ofertą dotrzeć do jak największej liczby osób, dlatego też prosimy Państwa o przekazanie tej informacji rodzicom i opiekunom prawnym.
Z wyrazami szacunku,
Martyna Urbańska
Koordynator poradni psychologicznej dla dzieci i młodzieży w Radomiu
m: +48 576-277-700
EZRA UKSW Sp. z o.o.
Daniłowskiego 31 | 01-833 Warszawa
„Wspieramy proces zdrowienia”
DRODZY UCZNIOWIE!
W każdej szkole dochodzi do przemocy, jednak nie wszyscy wiemy, jakie zachowania należy uważać za przemoc. Przemoc to nie tylko uderzanie, szczypanie, bicie, czy popychanie.
Pamiętaj, że jesteś ofiarą przemocy także wtedy gdy:
- jesteś przezywany
- ktoś opowiada innym nieprawdziwe historie na Twój temat
- jesteś ośmieszany przez swoich kolegów i koleżanki
- ktoś niszczy lub zabiera Twoje rzeczy
- ktoś kradnie Twoje pieniądze
- w Internecie publikowane są obraźliwe informacje o Tobie
- dostajesz obraźliwe sms-y lub telefony
- nie chcesz iść do szkoły, bo boisz się spotkać swoich prześladowców
Sprawcy najczęściej dobrze wiedzą, w jaki sposób mogą cię zranić. Gdy chcą Ci sprawić przykrość, złośliwie komentują:
- Twój wygląd: wagę, kolor włosów, sposób ubierania
- to, że dobrze się uczysz
- to, że uczysz się gorzej
- to, że nie masz pieniędzy
- Twoją popularność w szkole
- jeśli masz inną religię
- nosisz okulary
- masz wadę wymowy lub dysleksję
Pamiętaj – niezależnie od tego, czego dotyczy prześladowanie i dokuczanie, to nie Twoja wina. Nikt nie ma prawa stosować przemocy wobec innych osób.
Co możesz zrobić?
Jeśli jesteś prześladowany, koniecznie powiedz o tym komuś. Możesz powiedzieć przyjacielowi, nauczycielowi albo rodzicom. Pamiętaj, że prześladowanie samo się nie skończy, jeśli nikomu o tym nie powiesz. Nie jest to łatwe. Możesz się wstydzić lub obawiać, że zmartwisz tym rodziców lub sprawisz im kłopot. Jeśli nie chcesz sam opowiedzieć o problemie poproś np. kolegę, koleżankę, rodzeństwo, babcię lub dziadka, aby pomogli Ci o wszystkim opowiedzieć rodzicom. Jeśli zamiast mówić o problemie wolisz o tym napisać – przygotuj list do rodziców i opisz jak się czujesz.
Pamiętaj, że w szkole zawsze jest Twój wychowawca lub inny nauczyciel, który powinien wiedzieć, jeśli dzieje się coś złego. Spróbuj znaleźć taki moment, kiedy będziesz mógł powiedzieć mu o tym tak, aby nikt się nie zorientował. Możesz np. zostać po lekcji prosząc o wyjaśnienie jakiegoś tematu. Jeśli masz większe zaufanie do innego nauczyciela lub pracownika szkoły (pedagog lub pielęgniarka) – porozmawiaj z wybraną przez Ciebie osobą. Masz prawo do tego, aby poczuć się bezpiecznie.
Możesz wybrać także inną dorosłą osobę, której ufasz np. lekarza. Osoba taka powinna znaleźć odpowiedni sposób, aby skontaktować się ze szkołą i Twoimi rodzicami, by ci pomóc.
Jak sobie radzić z prześladowaniem?
Sprawcy przemocy najczęściej działają bez świadków i dlatego potrafią przez dłuższy czas unikać konsekwencji.
- Podczas przerw staraj się przebywać w bezpiecznych miejscach w szkole, gdzie jest wiele innych osób. Sprawcy nie lubią świadków.
- Jeśli pobiją Cię w szkole, natychmiast powiedz o tym nauczycielowi. Powiedz też rodzicom.
- Nie staraj się im oddawać – możesz zostać pobity lub wpaść w kłopoty. Bicie to napaść.
- W trudnej sytuacji zawsze proś o pomoc i wsparcie; nie obawiaj się wołać o pomoc do postronnych osób, mówiąc np. „oni mi grożą”.
- Jeśli spotkasz osoby, które prześladują Cię, staraj się przede wszystkim spokojnie opuścić to miejsce tak szybko, jak to jest możliwe.
- W kontakcie ze sprawcami przemocy staraj się zachowywać pewnie i spokojnie, patrz im w oczy, bądź wyprostowany, unikaj gestów lub min, które mogłyby ich sprowokować.
- Gdy ktoś zachowuje się wobec Ciebie w sposób, jakiego sobie nie życzysz, powiedz mu o tym jasno i wprost np. ” Nie lubię, gdy to robisz. Chciałbym żebyś przestał”.
- Próbuj opierać się, gdy Ci grożą lub namawiają do czegoś, czego nie chcesz zrobić. Stosuj w tym celu technikę „zdartej płyty”, powtarzając przez cały czas jedno zdanie np. „Nie, nie zrobię tego”.
- Gdy Ci dokuczają lub przezywają Cię, możesz reagować na to za pomocą jakiegoś zdania, które ma pokazać, że to Cię nie dotyka w sposób, w jaki by chcieli np. „”tak? no to co” lub ” możesz tak uważać” czy ” to możliwe”.
DROGI RODZICU!
Gdy dowiadujesz się, że Twoje dziecko jest prześladowane w szkole, przeżywasz szok i nie wiesz, co z tym faktem zrobić. Jest Ci trudno w to uwierzyć. Wydaje Ci się, że to Twoja wina i czujesz złość. Pamiętaj jednak, że Twoje dziecko przeżywa to samo i to Ty musisz mu pomóc.
Niektóre dzieci ukrywają swój problem. To nie oznacza, że nie mają do Ciebie zaufania – być może nie chcą Cię zmartwić, albo wstydzą się, że nie potrafią sobie same poradzić i wina tkwi w nich samych. Takie dziecko najczęściej nie lubi szkoły. Rano przed wyjściem skarży się na bóle głowy, gardła, brzucha, na gorączkę. Jeśli zauważysz takie objawy u swojego dziecka, zastanów się, czy powodem nie jest prześladowanie w szkole. Jest wiele sygnałów, które świadczą o tym, że Twoje dziecko może być ofiarą przemocy szkolnej. Obserwuj zachowania dziecka i zawsze reaguj, gdy Twoje dziecko:
- nie chce wychodzić z domu albo wychodzi bardzo późno lub bardzo wcześnie
- wraca ze szkoły później, okrężną drogą
- wraca po lekcjach ze zranieniami i siniakami
- ma podarte ubranie
- znajdujesz zniszczone podręczniki i przybory szkolne
- prosi Cię o ponowne kupienie „zgubionych” (zabranych lub ukradzionych) przedmiotów
- często „gubi” pieniądze i prosi o drobne na „składkę”
- nie chce brać do szkoły drugiego śniadania albo bierze dużo więcej niż zwykle
- prosi o „załatwienie” zwolnienia z WF
- kłóci się ze swoimi przyjaciółmi
- jest ciche, izoluje się
- jest agresywne w stosunku do innych domowników, np. rodzeństwa
- ma gorsze wyniki w nauce
- opuszcza pojedyncze lekcje lub wagaruje
- ma problem ze snem lub senne koszmary, płacze w nocy
Jeśli zauważysz u dziecka wyżej wymienione zachowania, porozmawiaj z nim. Zadaj kilka prostych pytań:
- Co robiło dzisiaj w szkole?
- Co robiło podczas długiej przerwy?
- Czy robiło coś, co mu się szczególnie podobało?
- Czy robiło coś, co mu się nie podobało?
- Czy jest jakaś lekcja, której nie lubi?
- Czy jest ktoś w szkole, kogo nie lubi i dlaczego?
- Czy czeka, aby iść jutro do szkoły?
Co robić?
Najgorsze co możesz zrobić, to zareagować zbyt ostro. Mimo odczuwanej złości staraj się nie zachować agresywnie, nie rozwiązuj sprawy sam np. wymierzając karę sprawcy. Postaraj się nie obwiniać szkoły i nauczycieli. Pamiętaj, że jeśli nie wiedziałeś o prześladowaniu swojego dziecka, szkoła może również nie zdawać sobie z tego sprawy. Poinformuj wychowawcę – to on powinien pokierować dalej sprawą. Możesz także zwrócić się do pedagoga szkolnego.
Jeśli w szkole poinformowano Cię wcześniej, jakie są zasady współpracy z rodzicami w podobnych sytuacjach, postępuj zgodnie z nimi.
Wobec swojego dziecka staraj się zachować tak, aby mu pomóc. Nie obwiniaj go, niezależnie od tego, jak radziło sobie z prześladowaniem. Nie miej do niego pretensji, jeśli nie powiedziało Ci, że jest ofiarą przemocy. Zachęć, aby opowiedziało Ci o wszystkim – pomoże mu to poradzić sobie z napięciem i odreagować trudne emocje. Zapewnij, że zrobisz wszystko, aby mu pomóc i nie dopuścisz do podobnych sytuacji w przyszłości.
Docenianie i towarzyszenie dziecku
Codzienna pozytywna uwaga, zainteresowanie, wspierające słowa i zapewnienia o miłości budują mocne poczucie własnej wartości. Dla dziecka przekonanie, że jest ważne i kochane za to, kim jest, jest fundamentem udanego życia. Wielu rodzicom taki dobry kontakt przychodzi z łatwością, wielu jednak potrzebuje wsparcia, by komunikować się z dzieckiem w sposób bardziej przyjazny, wspierający i wzmacniający młodego człowieka.
Dziecko, które słyszy, że jest wartościowe, będzie ceniło i lubiło siebie. Dostaje moc na całe życie, która pozwoli mu budować relacje z innymi ludźmi, radzić sobie z porażkami, odzyskać równowagę w życiowych kryzysach. Za pomocą dobrych słów, rodzic może wesprzeć dziecko, dać mu moc przezwyciężania trudności i wiarę we własne możliwości.
Kontakt z dzieckiem to także komunikacja niewerbalna: aktywne słuchanie, przytulanie i głaskanie, utrzymywanie kontaktu wzrokowego. Młodemu człowiekowi potrzebne jest także wsparcie w nazywaniu emocji i opisywaniu tego, co się dzieje z jego ciałem, gdy silnie coś przeżywa.
Umiejętność reagowania na zagrożenia
Świat nie zawsze jest dla dzieci przyjaznym i bezpiecznym miejscem. Młodzi ludzie z natury są ufni, ciekawi, stopniowo zdobywają zdolność przewidywania skutków różnych działań. Dodatkowo często uczeni są posłuszeństwa wobec osób dorosłych, czy mają trudności z odmawianiem. To wszystko sprawia, że dzieci często narażone są na różnego rodzaju zagrożenia związane z krzywdzeniem.
Rodzice, którzy dbają o bezpieczeństwo najmłodszych, zwykle bez trudności przeprowadzają z nim rozmowy na temat bezpiecznego zachowania na ulicy, bezpieczeństwa w domu, czy podczas zabawy. Natomiast wyzwaniem są dla nich rozmowy dotyczące unikania zagrożeń związanych z przemocą.
Rodzic to dla dziecka – szczególnie małego – najlepsze źródło wiedzy o tym, jak reagować w trudnych sytuacjach. Wbrew pozorom, rozmowy nawet o najtrudniejszych sprawach mogą być proste i naturalne, nie krępować żadnej ze stron, budować u dzieci poczucie sprawczości i umiejętność postępowania, a dodatkowo – mogą odbywać się bez użycia niezrozumiałych dla dziecka słów.
Dziecko nauczone podstawowych zasad i umiejętności reagowania, ma większą szansę na to, że w trudnej sytuacji zachowa się w sposób, który je ochroni. Natomiast w przypadku, gdy – mimo wszystko – dojdzie do krzywdzenia – istnieje większe prawdopodobieństwo, że dziecko ujawni to zdarzenie i zgłosi się po pomoc.